Яширмайман: -Бир-иккитасидан бошка колгани: Нагло ксерокопия... - хожатхонада утириб укиётганлар, узингизни: БЕЗ ЗВУК га куйишни унутманг!!! Куймасангиз хам майлига: шунчаки... айтдим-куйдимда... Бир киши ўрмонда адашиб қолибди ва бақира бошлабди. Бир пайт елкасига кимдир қўлини қўйибди. Қараса айиқ! — Нимага бақиряпсан, одам? — Кимдир эшитадими дедим. — Мана, мен эшитдим. Бундан сенга фойда бўлдими? *************************************************** Bir otaxon do’konga kirib sotuvchi qizga: - Onang qancha? - Bu nima deganingiz? - Yana onang aynigan bo’lsa berma… - Qanaqa otaxonsiz, uyalmaysizmi? - Men ona sariyogni aytyapman. - Ha… 3000 sum - Sut o’zingnikimi? - Ha - Yoq, menga sigirniki kerak edi… *************************************************** Ўрмон шоҳи шер ҳамма ҳайвонларни йиғиб: — Ҳеч қандай егулик қолмагани сабаб, орамизда энг кичкина жониворни еймиз, - деса, қуён дарров ўрнидан туриб: — Ким шерга тегса, ўшани даб-даласини чиқараман, - дермиш. *************************************************** Бир йигит шошилиб ҳожатхонага кирса, ёнидаги хонадан овоз эшитилибди: — Қалайсан — (ҳайрон бўлиб) Яхши — дебди — Нима қилаяпсан — Ҳожатхонада ўтирибман! — (паст овозда) Кейинроқ телефон қиламан...бир аҳмоқ мен билан гаплашябти *************************************************** Қассоб қоронғу кўчада ишдан қайтарди. Қаердандир безори пайдо бўлди-да, йўлини тўсди. — Пул борми? Қассоб секин сумкадан болта чиқариб сўради: — Пулни нима қиласан? Безори бош эгиб деди: — Майдалатмоқчи эдим-да ака. *************************************************** Йўл патрул хизмати машинаси ресторан ёнида навбатчилик қилмоқда. Ресторандан учта киши маст ҳолатда чиқиб келиб, ҳар бири ўзларини машинаси ўтиришади. Бир пайт қараса, орасида битта маст эркак умуман оёқда тура олмайдиган аҳволда рульга ўтириб, ҳайдаб кетибди. ДАН ходими ўша машина орқасидан қувлаб кетади. "Дарҳол автомобилни тўхтатинг", деб тўхтиб қараса, машинадан умуман ичмаган, ҳушёр ҳолатда ҳайдовчи тушиб келибди. Буни кўрган инспектор ҳайрон бўлиб: — Ахир қанақасига? Сиз ғирт маст эдингиз-ку?! - деса, ҳайдовчи кулиб: — Бугун ГАИни чалғитиш навбати менга келганди-да, - дермиш. *************************************************** Тишни яхши сақлаш учун аёлларга бепул маслаҳат: 1. Кунига 2 марта тозалаш! 2. Йилда 2 марта стоматологга бориш! 3. Эрга асло гап қайтармаслик! *************************************************** Онаси ўғлига: — Ҳафта бошидан янги ҳаёт бошламоқчимиз. Мен озишни бошлайман, аданг чекишни ташлайди. Сен нима қилмоқчисан? — Мен ўқишни ташламокчиман! *************************************************** Ўрмон шоҳи шер ҳамма ҳайвонларни йиғиб: — Ҳеч қандай егулик қолмагани сабаб, орамизда энг кичкина жониворни еймиз, - деса, қуён дарров ўрнидан туриб: — Ким шерга тегса, ўшани даб-даласини чиқараман, - дермиш. *************************************************** Мда... Чиройли, кийимлари узига ярашган, рамаси 90-60-90 улчамга эга, худаям кетворган 4 киз зор-интизор кутишмокда: 5-кизнинг хожатхонадан чикишини... Тфу бляд - порталга ёзишнинг илк куриниши... *************************************************** Икки киз, бир кишилик аёллар хожатхонаси ёнида, анчадан буён жанжаллашмда: -Биринчи мен кираман!! Наригиси: -Йук, мен... Биринчи киз: -Мен биринчи пулини берганман!!! Наригиси: -Лекин мен биринчи келдим!!! Шу пайт хожатхона эшиги очилиб, унинг ичидан бир киз ва ортидан бир йигит чикиб: -Латапат, Шарапат мен чарчадим! Сизлар билан эртага СУХБАТЛАШАМИЗ -дебди... Тфу бляд - бу ажиб дунё... *************************************************** Мда... Жаҳон чемпинати саралашининг сўнгги босқични яна-да яхшироқ ўтказишни ният қилган Самвел Бабаяннинг боши қотибди. Нима қилса экан? Ниҳоят ечим топибди, бориб, Луис Энрикедан маслаҳат сўрайди. Ахир айнан шу Луис Энрике охирги йилларда жуда кўп совринларни ютиб олди. Бежизга эмасдир? Бу фикр терма жамоалар марказига ҳам ёқиб тушибди ва зудлик билан Бабаянни Испанияга жўнатиб юборишибди. — Луис, ука, сенга қойил. Ўйинларингни кўриб, жуда завқ оламан. —Раҳмат. — Тўғриси, менинг жамоам ҳам «Барселона»дек ўйнашини орзу қиламан. Маслаҳат берсанг-чи, нима қилсам, худди сизлардақа ўйнай оламиз? — Буни йўли осон, — дебди Луис Энрике. —Хўш? — Асосий таркибга ўйинчи танлаётганда нималарга эътибор берасан? — Масалан, футболчининг легионер эканига. «Пахтакор»да ўйнайдиган бўлса ҳам, яхши сабаб. Ёшроқ бўлса, янаям яхши, номи чиқса, чет элга сотиб юбориш мумкин. Луис Энрикенинг юзи қизариб кетибди ва каталончасига бир нималар деб ғулдирабди. — Унақа бўлмайди-да, — дебди Бабаянга қараб, — масалан, мен футболчиларнинг ақлий қобилиятларига ҳам алоҳида эътибор қаратаман. Ақлли футболчилар тактикани ҳам яхши тушунадилар. — Зўр-ку?! Раҳмат! Шундай деб, Бабаян кетиб қолибди. Лекин ярим йўлдан яна қайтиб кетибди. Терма жамоалар маркази ярим йўлнинг чиптасини ҳам ташкил қилиб берибди. Уларга ҳам раҳмат айтамиз — Луис, лекин мен уларнинг қайси бири ақлли эканини қаердан биламан? — Буни йўли осон! — дебди Энрике ва олдига Бускетсни чақирибди. — Мана, Бускетс — жамоамдаги энг ақлли ўйинчилардан бири. Мен унга мантиқий савол бераман ва жавобига қараб, аниқлашим мумкин. — Қани, кўрайлик-чи... — Серхио, менга айтчи, — Бускетсга юзланибди Энрике, — дадангнинг ўғли, лекин сенинг аканг ҳам эмас, уканг ҳам эмас. У ким? — Ким бўларди, мен, — деб жавоб берибди Бускетс. — Қойил! — дебди Луис Энрике. — Қойил, — дебди Бабаян. Мураббийимиз хурсанд бўлиб уйга қайтибди. Зудлик билан олдига Станислав Андреевни чақирибди. — Стас, менга қара, бўлди, ҳаммаси ўзгарди, энди терма жамоада ўйнашга лойиқ эканингни исботлашинг керак. — Хўп, устоз, нима қилишим керак? — Энди таркибни янги услубга кўра танлаймиз. Ҳамма ўйинчиларга мантиқий савол бериб, тўғри жавоб берганларни таркибга оламиз, тушундингми? Сенга савол: дадангнинг ўғли, лекин аканг ҳам эмас, уканг ҳам эмас, у ким? Вақт кетди. Станислав Андреев жуда кўп ўйлабди. Ўйлайвериб-ди, ўйлайверибди. Мураббий унга эртагача муҳлат бериб, чиқариб юборибди. Ўйга чўмган Андреев йўлда кетаётса, Гейнрих турганмиш. — Эҳ, Саша, сени менга худонинг ўзи етказди. — Тинчликми, Стас? — Самвел ака менга битта савол берди. Жуда қийин экан. Шуни топа олмасам, терма жамоага чақирмасмиш. Бошим қотиб кетяпти. — Хўш, қанақа савол экан? — Қара, дадангнинг ўғли, лекин сенинг аканг ҳам эмас, уканг ҳам. Ким у? — Эҳ, шуниям билмадингми? Ким бўларди, мен-да. — Қойил, — дебди Андреев ва Бабаяннинг олдига югуриб кетибди. — Топдим, устоз, топдим! — дея бақир-чақир қилиб келибди Андреев. Бабаян билан Асқар Толибжонов бўлажак ўртоқлик ўйинларини муҳокама қилиб, яъни чой ичиб ўтирган эканлар. — Ҳа, намунча, тинчликми? — Устоз, бояги саволингизга жавобни топдим. — Йўғ-е, маладес, айт-чи, дадангнинг ўғли, лекин сенга ака ҳам эмас, ука ҳам, қани ким у? — Гейнрих, устоз, Гейнрих! Бабаяннинг истимаси кўтарилиб кетибди. «Иван Васильевич ўз касбини ўзгартиради» фильмидаги шоҳга ўхшаб бақирибди: — Йўқо-о-о-о-о-о-о-о-о-о-о-ллл!!! Станислав Андреев қочиб кетибди. — Ҳа, Самвел, тинчлик-ми? — Қарамайсизми, Асқар ака буни. Гейнрихмиш, ахир тўғри жавоб Бускетс-ку!